Al lopend door het labyrint, begon een van de vrienden te vertellen over alle gemiste kansen in het leven, het verdriet, de fysieke pijn, het gebroken hart en de onvervulde kinderwens.
Hij hield op met praten na een paar tochten door het labyrint.
Bij de volgende wandeling door het labyrint, nam de andere vriend het woord. Hij vertelde me over hoe je kan voorkomen dat je je hart verliest, hoe te vermijden dat je gekwetst wordt, de voordelen van veilig en risicoloos leven en het niet hebben van hoop en ambitie.
Ook hij was uitgepraat na een paar wandelingen door het labyrint.
Ik heb met respect en bewondering geluisterd naar de mij o zo bekende vrienden. De een had mij willen helpen, door mij te beschermen voor het leven, de andere door me te laten inzien, hoe pijnlijk het leven geweest is.
En ze waren nu uitgesproken.
Vandaag liep ik het labyrint en begon met leven.
